OCCITANIE

LABASTIDE-MURAT i Quercy

Region: Okcytania; departament: Lot; commune: Coeur-de-Causse
Musée Murat (dom rodzinny): Rue Joachim Murat, 46240 Coeur-de-Causse (Labastide-Murat), France
Fotografia – nie, zwiedzanie z przewodnikiem (ok. godzina, czasem kiedy trwa zwiedzanie, nie da się wejść i trzeba poczekać na następną turę); strona oficjalna
Przybliżone odległości: Labastide-Murat – Gramat 20 km (pn-wsch); Labastide-Murat – Cahors 35 km (pd), Cahors – Prayssac 30 km (zach).

Miasteczko położone w malowniczym parku krajobrazowym Quercy do 15 kwietnia 1852 nosiło nazwę Labastide / La Bastide Fortunière (czy też w lokalnym okcytańskim La Bastida Fortunièra), na cześć rycerza imieniem Fortanier de Gourdon, który w 1238 roku założył tu ufortyfikowaną siedzibę, mającą na celu m.in. goszczenie pielgrzymów do Composteli. Oczywiście wokół takiego „hostelu” szybko powstało miasteczko, które oficjalnie zostało ufundowane w 1290 roku. Niemniej bardzo wcześnie za swoich rządów jako cesarz Ludwik Napoleon Bonaparte, czyli od grudnia 1852 Napoleon III, zmienił nazwę na Labastide-Murat, na cześć urodzonego tu 25 marca 1767 roku Joachima Murata – napoleońskiego marszałka i króla Neapolu.

Mówi się, że Murat był synem oberżysty – warto jednak pamiętać, że Pierre Murat-Jordy był człowiekiem jak na swój stan dość zamożnym, ponieważ pełnił również funkcję poczmistrza oraz dzierżawcy okolicznych dóbr arystokratycznych. Budynek oberży, w której urodził się człowiek mający zrobić bodaj najbardziej spektakularną karierę w epoce napoleońskiej zachował się i mieści się w nim obecnie muzeum. Na parterze dom zachował przybliżony wystrój z epoki, na piętrze zaś w dwóch sporych salach znajduje się ekspozycja poświęcona Joachimowi Muratowi i jego rodzinie, w tym m.in. potomkom z ruchu oporu w czasie II wojny światowej.

Dostałam zgodę Muzeum na zrobienie zdjęć wszystkich eksponatów dla potrzeb prywatnej dokumentacji, więc mam nadzieję, że wybaczone mi będzie zamieszczenie tych dwóch ogólnych ujęć, pokazujących dwie główne sale.

Muzeum ma całkiem bogaty zbiór pamiątek, w tym osobistych, związanych z królem Joachimem, niemniej ekspozycja jest bardzo staroświecka. Do ciekawych eksponatów należy zaliczyć portret matki, który wedle anegdot Murat zawsze woził ze sobą na kampanie, liczne ryciny, medale, figurki, dokumenty. Tuż obok, „za rogiem” – dom, w którym zmarła matka Murata, Jeanne Loubières.

W miasteczku można jeszcze rzucić okiem – przez płot, bo to rezydencja prywatna – na pałac zbudowany przez Joachima dla starszego brata André Murata, który za cesarstwa otrzymał tytuł hrabiowski. Znajduje się on między szosami D677 i D32, na południowy zachód od miasteczka. To potomek tego brata w drugiej połowie XX wieku postarał się o urządzenie w dawnej oberży muzeum, a następnie przekazał budynek i zbiory departamentowi Lot.

Warto przy okazji przejechać się po Quercy – dla widoków i mnóstwa pięknych starych miasteczek, w tym zjawiskowego Rocamadour (z wspaniałym lokalnym serem) i największego w okolicy Cahors, które nie tylko ma piękne stare centrum, ale też łączy się z historią Murata – to tu przyszły marszałek, cesarski szwagier i król najpierw uczył się w szkole, a następnie sprzedawał przez krótki czas czekoladki, po tym jak został wyrzucony z królewskiej armii za niesubordynację, a zanim wstąpił ponownie do armii republikańskiej. Na głównym placu miasteczka – pomniki dwóch marszałków, ponieważ z okolicy Cahors pochodził również Jean-Baptiste Bessières.

W jego rodzinnym Prayssac, położonym nieco na zachód można zobaczyć pomnik marszałka oraz jego dom rodzinny (obecnie szkoła), a w kościele spoczywa jego serce (tablica). Z kolei w znajdującym się na północny wschód od Labastide-Murat miasteczku Gramat urodził się Antoine Dubois, wybitny lekarz, położnik Marii Luizy i człowiek, dzięki któremu Król Rzymu przeżył ten trudny poród (tablica na domu rodzinnym).

NOUVELLE AQUITANIE

PÉRIGUEUX

Region: Nowa Akwitania; departament: Dordogne
Musée militaire du Périgord: 32 Rue des Farges, 24000 Périgueux
Fotografia – tak; strona oficjalna

W Périgueux urodził się generał Pierre Daumesnil (1776-1832) – jego pomnik stoi przy boulevard Montaigne (dobre miejsce na zaparkowanie samochodu). Ukazuje generała ze słynną drewnianą nogą, od której wziął przydomek „Jambe de bois”.

Muzeum wojskowe jest nieduże, posiada jednak całkiem pokaźne zbiory, choć raczej dla zagorzałych fanów epoki. Spora kolekcja ołowianych żołnierzyków jest związana tym, że w położonym pod Périgueux miasteczku Coulounieix-Chamiers mieści się siedziba jednego z najważniejszych producentów miniaturek militarnych, firmy Starlux, będącej spadkobiercą warsztatu produkującego takie zabawki, założonego w 1930 roku. Ponadto muzeum prezentuje dość standardowy zestaw eksponatów: mundury, broń, odznaczenia, ryciny. Sekcja XIX wieku, w tym od epoki napoleońskiej po II Cesarstwo zajmuje większą część ekspozycji. Wśród ciekawych, nie aż tak typowych przedmiotów warto zwrócić uwagę na dużą kolekcję rewolucyjnych asygnat i dość ciekawy zbiór numizmatów, jak również drobnych przedmiotów codziennego użytku związanych z legendą napoleońską – zarówno wywrotową, jak i oficjalną. Ekspozycja jest bardzo staroświecka i np. broń ogląda się dość trudno z powodu niewygodnych gablot.

PROVENCE-ALPES-CÔTE D’AZUR

DRAGUIGNAN

Region: Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże; departament: Var
Musée de l’Artillerie: 1580 Avenue de la Grande Armée, 83300 Draguignan (uwaga: wejście jak do jednostki i szkoły wojskowej, należy po prostu wjechać/wejść w jedną z trzech bram – tę po lewej; jest parking dla zwiedzających)
Fotografia – tak; strona oficjalna

Draguignan było dość długo stolicą departamentu Var – za sprawą młodego Napoleona Buonaparte, który po słynnym wygranym oblężeniu Tulonu nie chciał pozostawiać administracji w tym mieście, wciąż zagrożonym przez siły brytyjskie i przekonał do przeniesienia stolicy w głąb lądu ówczesne władze (podobny los spotkał więcej miast portowych). Dla osób zainteresowanych militariami miejscową atrakcją jest muzeum artylerii – duże i bardzo ciekawe, niemniej epoce, której dotyczy ten blog, poświęcające zaskakująco mało miejsca, zwłaszcza zważywszy, że Napoleon był artylerzystą. Więcej jest na temat reszty XIX wieku. Niemniej warto zwiedzić całe muzeum, które nawet laikowi bardzo przystępnie tłumaczy historię i zastosowanie artylerii na przestrzeni wieków, aż po czasy najnowsze. Mamy tu eksponaty oryginalne, repliki i miniatury, makiety, dioramy itd. – czyli to wszystko, co na tego rodzaju ekspozycjach.